Italianen en tijd; Mijn eerste koorrepetitie

Elke donderdag zing ik bij een koor in San Michele Mondovì. De repetitie begint officieel om 9 uur. Als het meezit komt de dirigente slechts 20 minuten te laat, maar ook dan heeft ze nog even tijd nodig om te bellen, roken, of iets te overleggen met iemand. Als we eenmaal kunnen beginnen, zijn er nog diverse mededelingen te doen en onstaan er discussies, die ze overigens enthousiast aangaat. Wij Noord Europeanen zien dit als een ongeorganiseerde chaos en gek genoeg de Italianen zelf ook. Ze lijken er echter niets aan te kunnen doen en leggen zich er ook makkelijk bij neer. Als er dan eenmaal gezongen wordt, dan is het niveau ook erg goed! Niet alleen de chaos, maar ook het zingen lijkt de Italianen in de genen te zitten. De dirigente had mij gevraagd, om afgelopen donderdag de dames te dirigeren. Zij zou dan studeren met de mannen. Het was best even spannend, maar na de gebruikelijke chaos verliep het allemaal redelijk op rolletjes en ik was erg tevreden en beter nog; de dames ook. Conclusie van de dames: "Kun jij niet blijven, dan beginnen we tenminste op tijd en zingen we...." Wie weet?!